Sonas telefono. La patro de tri plenkreskaj filinoj levas la aŭskultilon.
„Ĉu estas vi, fiŝeto mia?“ - aŭdas li en la aŭskultilo.
„Ne, ĉi tie estas la gardisto de la fiŝlago!“ – respondas la patro.
Li en hotelĉambro: „Pluvas kaj pluvas, kia terura vetero, kion ni faros?“
Ŝi: „Dum tiu ĉi vetero eblas fari nur du agojn, sed mi atentigas vin, ke kartojn mi ne ludas.“
Homino estas mortonta. Ŝia edzo, kolonelo, metis al ŝi la demandon, kiun li volis meti ekde 30 jaroj: «Ĉu adultis vi?»
Mallaŭte ŝi respondis:
«Jes, mia amo, sed nur dufoje.
— Dufoje! Ne pli? Kaj mi pensis dum ĉiuj tiuj jaroj, ke vi estis ĉiam en la lito de la aliaj! Bonvolu pardoni min. Kun kiu?
— Ĉu vere gravas? Unufoje kun via generalo...
— La feklekulo!
— ... kaj unufoje kun via regimento.»
Policano hazarde aŭdis maljunan viron. Al maljuna virino, li diris, “Ho, mi memoras ĉi tiun lokon! Ĉu vi memoras?”
“Jes, ja! Estis malantaŭ tiu konstruaĵo . . .”
“Ni rerigardu!”
La paro iris ĉirkaŭ la konstruaĵo. La policano, interesiĝita, sekvis.
Malantaŭ la konstruaĵo, la maljuna viro diris, “Estis tie, je tiu krado.”
“Mi kliniĝis kontraŭ la krado,” la virino diris, movante apud, “kaj mi levis mian jupon . . .”
Ŝi samagis kiel ŝiajn vortojn, kaj la viro iris al ŝi, lasante la pantalonon.
Subite, la paro seksumis kun granda forto kaj energio. Dum la surprizita policano rigardis, la maljuna paro seksumis kaj seksumadis. Ambaŭ kriis kaj kriadis. La agado daŭris dum minutoj ĝis, kun fina grandega kriego, la paro ŝancelis sin de la krado, kaj brakumis unu la alian, spirante forte.
Post iom da momentoj, la virino notis la policanon. Ĝustigante la vestaĵojn, ŝi diris, “Mi esperas, ke tio ne fariĝas polica afero.”
“Ho, ne,” diris la policano. “Mi bedaŭras, ke mi trudis. Sed, mi volas demandi, kiel vi tiom konservas vian pasion? Ĉu vi havas ĝin ĉiam, ekde la unua fojo vi kliniĝis kontraŭ tiu krado?”
“Nepre ne,” diris la viro. “Tiam, la krado ne estis elektrigita.”