Viroj | Ridejo

Ŝerco aŭ vero?

Kial viroj edziĝas?
.
.
.
Por ke ili povu solvi problemojn, kiujn ili alie ne havus.

Viro vagas tra la dezerto, jam perdis la esperon elsaviĝi. Tiam li vidas malgrandan, maldikan kamelon, kiu senmove maĉas iujn sekajn herbojn.
Li ekpensas: "Nu, mi mortos ĉi tie, do mi almenaŭ volas lastan fojon plezurigi min!"
Li iras post la kamelon, kiu ne reagas je lia apero. Ĝi estas iomete tro alta por lia kokso. Do li ŝutas amaseton da sablo por plialtiĝi. Sed ĝuste kiam li suriras, la kamelo faras du paŝojn antaŭen. Do li denove amasigas iom da sablo post ĝi, sed denove la kamelo forpaŝetas.
Post la kvara provo la viro iĝis jam ege kolera, tiel, ke li ne rimarkis la alvenon de karavano. Ĝi konsistas nur el junaj virinoj, kiuj jam de semajnoj ne vidis viron. Kelkaj belulinoj venas al la viro kaj demandas per alloga voĉo: "Ĉu ni povas i-e-l helpi vin?"
"Jes!", li krias, "tenu tiun damnan kamelon!"

Fiera aĉetinto

En la malfacila postmilita tempo iu viro sukcesas sur la nigra merkato akiri paron da vere bonaj ŝuoj.
Fiere li venas hejmen, ilin surmetinte, por montri al la edzino. Sed ŝi rigardas lin kaj ne komentas. Do li deprenas jakon kaj pantalonon: "Jen rigardu, kion vi rimarkas?" -" Nenion specialan.", ŝi respondas indiferente.
Do la viro plene senvestigas sin, surlasante nur la ŝuojn: "Kaj nun, kion vi vidas?"
Senpasie ŝi respondas: "Nu, vian kacon. Ĝi pendas kiel kutime."
Li krias kolere: "Jes, ĝi pendas, ĉar ĝi rigardas miajn belajn novajn ŝuojn!!!"
Ŝi respondas same indiferente kiel antaŭe: "Domaĝe, tiam estus pli bone, se vi aĉetus novan ĉapelon."

Senti sin virino

Aviadilo estas kraŝonta, la motoroj ne funkcias kaj la tragedio estas neevitebla. Subite unu pasaĝerino stariĝas de sia seĝo kaj ekkrias: Se ni devas morti, mi volas farti, ke mi estas virino!
Ŝi detiras sian ĉemizon kaj daŭrigas: Ĉu estas ĉi tie iu viro, kiu tuj sentigos min virino?
Unu viro prompte leviĝas, demetas sian ĉemizon kaj diras: Jen, gladu ĝin!

Fonto: Zvolensko

Amindumado en kafejo

Viro sidanta en kafejo ekvidas belan junulinon, kiu tutsole eksidas kaj sendecide ĉirkaŭrigardas. Li do iras al ŝi kaj demandas:
-Ĉu mi rajtas inviti vin al trinkaĵo?
Sed ŝi per laŭta voĉo, kiu atentigas la aliajn gastojn, respondas:
-Kiel? Ĉu en vian hotelĉambron?
-Ne, pardonu, eble vi miskomprenis min, mi volis proponi al vi nur kafon, ĉi tie.
-(denove laŭte) Ĉu vere en vian hotelĉambron?!
Kun granda embarasiĝo kaj honto la viro reiras al sia sidloko. Post minuto tamen la junulino venas al li kaj klarigas afable:
-Mi petas vian pardonon, ke mi tiel embarasis vin. Mi estas studanto de sociologio, kaj tio estis eksperimento por ekscii, ĉu kaj kiel reagas la aliaj gastoj je tia ekkrio.
Tiam la viro por sekunda gapas kaj kun nekredemo vokas:
-Kiom? Ĉu vere 150 spesojn?!

Fonto

Ŝerco 1565

- Edzo, edzino kaj du filinoj promenas jam de du horoj.

- Iu individuo sekvas ĉiujn iliajn paŝojn.

- La edzino demandas la edzon:

- Ĉu vi kredas, ke tiu sinjoro sekvas nin pro nia Johanino?

- Ho, ne!

- Do tio estus, ĉar al li plaĉas nia Julinjo.

- Tute ne.

- Kaj kiun vi kredas, ke li sekvas ?

- Min, kiu ŝuldas al li tricent eŭrojn.

Fonto: Rido Sanigas

Ŝerco 1427

„Hieraŭ ni kverelis kun edzino, sed mi diris al tio la lastan vorton!“
„Nekredeble, kaj kion vi diris?“
„Do aĉetu tion...“

Fonto: Jozef Borský, 1111 anekdotoj en Esperanto

Ŝerco 1428

Patro: „Kiam mi havis 20 jarojn, mi studis kaj ne kuradis post knabinoj!“
„Sed patro, tio estas alie...“
„Silentu! Kiu estas ĉi tie patro?!“
„Ambaŭ, patro, ambaŭ...“

Fonto: Jozef Borský, 1111 anekdotoj en Esperanto

Ŝerco 1429

„Kial vi volas edziĝi kun tiu virino? Ĉe ŝi vi devos ĉesi fumi, drinki...“
„Mi scias, sed se mi ne edziĝus kun ŝi, mi devus ĉesi manĝi.“

Fonto: Jozef Borský, 1111 anekdotoj en Esperanto

Ŝerco 1430

En vendejo estas viro kun krianta bebo: „Alberto, trankviliĝu, ĉio estos bona, nur paciencon.“
Vendistino: „Tio estas bonege, ke vi parolas kun via fileto kiel kun plenkreskulo. Tiel elkreskos el li pacienca, egalanima homo.“
Viro: „Sinjorino, vi eraras. Mi estas Alberto!“

Fonto: Jozef Borský, 1111 anekdotoj en Esperanto