Viro vagas tra la dezerto, jam perdis la esperon elsaviĝi. Tiam li vidas malgrandan, maldikan kamelon, kiu senmove maĉas iujn sekajn herbojn.
Li ekpensas: "Nu, mi mortos ĉi tie, do mi almenaŭ volas lastan fojon plezurigi min!"
Li iras post la kamelon, kiu ne reagas je lia apero. Ĝi estas iomete tro alta por lia kokso. Do li ŝutas amaseton da sablo por plialtiĝi. Sed ĝuste kiam li suriras, la kamelo faras du paŝojn antaŭen. Do li denove amasigas iom da sablo post ĝi, sed denove la kamelo forpaŝetas.
Post la kvara provo la viro iĝis jam ege kolera, tiel, ke li ne rimarkis la alvenon de karavano. Ĝi konsistas nur el junaj virinoj, kiuj jam de semajnoj ne vidis viron. Kelkaj belulinoj venas al la viro kaj demandas per alloga voĉo: "Ĉu ni povas i-e-l helpi vin?"
"Jes!", li krias, "tenu tiun damnan kamelon!"
En la malfacila postmilita tempo iu viro sukcesas sur la nigra merkato akiri paron da vere bonaj ŝuoj.
Fiere li venas hejmen, ilin surmetinte, por montri al la edzino. Sed ŝi rigardas lin kaj ne komentas. Do li deprenas jakon kaj pantalonon: "Jen rigardu, kion vi rimarkas?" -" Nenion specialan.", ŝi respondas indiferente.
Do la viro plene senvestigas sin, surlasante nur la ŝuojn: "Kaj nun, kion vi vidas?"
Senpasie ŝi respondas: "Nu, vian kacon. Ĝi pendas kiel kutime."
Li krias kolere: "Jes, ĝi pendas, ĉar ĝi rigardas miajn belajn novajn ŝuojn!!!"
Ŝi respondas same indiferente kiel antaŭe: "Domaĝe, tiam estus pli bone, se vi aĉetus novan ĉapelon."
Aviadilo estas kraŝonta, la motoroj ne funkcias kaj la tragedio estas neevitebla. Subite unu pasaĝerino stariĝas de sia seĝo kaj ekkrias: Se ni devas morti, mi volas farti, ke mi estas virino!
Ŝi detiras sian ĉemizon kaj daŭrigas: Ĉu estas ĉi tie iu viro, kiu tuj sentigos min virino?
Unu viro prompte leviĝas, demetas sian ĉemizon kaj diras: Jen, gladu ĝin!
Avino kaj ŝia juna nepo sidas ĉe nudista plaĝo. La infano plendas kaj opinias ĉiujn ludo-proponojn de la avino neinteresaj.
Fine ĝi diras: Avineto, nun mi havas ideon, ĉu mi ne povus ludi per viaj mamoj?
Ŝi respondas: Nu bone, ekludu, sed ne foriru tro malproksime!
Viro sidanta en kafejo ekvidas belan junulinon, kiu tutsole eksidas kaj sendecide ĉirkaŭrigardas. Li do iras al ŝi kaj demandas:
-Ĉu mi rajtas inviti vin al trinkaĵo?
Sed ŝi per laŭta voĉo, kiu atentigas la aliajn gastojn, respondas:
-Kiel? Ĉu en vian hotelĉambron?
-Ne, pardonu, eble vi miskomprenis min, mi volis proponi al vi nur kafon, ĉi tie.
-(denove laŭte) Ĉu vere en vian hotelĉambron?!
Kun granda embarasiĝo kaj honto la viro reiras al sia sidloko. Post minuto tamen la junulino venas al li kaj klarigas afable:
-Mi petas vian pardonon, ke mi tiel embarasis vin. Mi estas studanto de sociologio, kaj tio estis eksperimento por ekscii, ĉu kaj kiel reagas la aliaj gastoj je tia ekkrio.
Tiam la viro por sekunda gapas kaj kun nekredemo vokas:
-Kiom? Ĉu vere 150 spesojn?!