Moroj en monĥejo

Juna monĥiĉo venas al monĥejo. Lin bonvenigas kaj enkondukas la abado, klarigas ĉion pri vekiĝo, preĝado, purigado ktp. Iam la monĥo kun hontemo demandas:
-Mia parento, kion mi faru, kiam mi havos, nu, la bezonojn de la malforta karno?
-Ah, respondas la abado, mi komprenas, mia fizo. Ĉu vi vidis en la dormejo la grandan malnovan ŝrankon? Kiam vi malfermos ĝin, vi trovos tie en la mezo porteton, kaj post ĝi pugon, per kiu vi povos plezurigi vin de dimanĉo ĝis vendredo.
-Mia parento, kaj kio estas sabate?
-Mia fizo, sabate en la ŝranko deĵoros vi!

[abado = abat(in)o, fizo = fil(in)o, monĥo = monaĥ(in)o, parento = patr(in)o]