Leporo, vulpo kaj urso ricevas leterojn vokantajn ilin al rekrutekzamenado por la arbara armeo.
Ĉar ili entute ne volas militservi, ili survoje al la armea oficejo cerbumas, kiel eskapi rekrutadon.
Fine la vulpo havas ideon: "Leporo sen oreloj, vulpo sen vosto kaj urso sen dentoj kaj ungegoj estas senvaloraj. Tiel ni ja suferos, sed almenaŭ ne devos iri al la milito!"
Do ili reciproke forŝiras la orelojn de la leporo, la voston de la vulpo kaj elbatas ĉiujn dentojn kaj ungegojn de la urso.
Laŭvice ili eniras la oficejon. Eliras la leporo jubilante "Hu ra, ili ne volas senorelan leporon!"; poste la vulpo eliras ĝoje "Jeees, senvosta vulpo ne taŭgas por ili!"; fine la urso elvenas plorante "Buhu, »tro granda kaj tro peza«..."
En arbaro disvastiĝis novaĵo, ke la urso havas liston da bestoj, kiujn ĝi volas manĝegi.
Kuniklo vizitis la urson kaj demandis: "Urso, ĉu vere vi havas liston da bestoj, kiujn vi volas manĝegi?"
"Jes."
"Kaj ĉu mi estas tie?"
"Jes, venu morgaŭ kaj mi manĝegos vin."
Kaj tiel okazis.
Sekvan tagon melo vizitis la urson kaj demandis: "Urso, ĉu vere vi havas liston da bestoj, kiujn vi volas manĝegi?"
"Jes."
"Kaj ĉu mi estas tie?"
"Jes, venu morgaŭ kaj mi manĝegos vin."
Kaj tiel okazis.
Sekvan tagon vulpo vizitis la urson kaj demandis: "Urso, ĉu mi ankaŭ estas en tiu listo?"
"Jes."
"Kaj ĉu vi povus trastreki min?"
"Ho, jes, kompreneble."
Vir-urso vekiĝas el sia vintrodormo kaj serĉas ion, kion li povus fiki.
Li trovas erinacon kaj kaptas ĝin.
Ĝi buliĝas kaj la urso krias: "Kie vi havas piĉon!?"
"Mi ne havas piĉon."
"Per kio vi tion diris!?"
Eta princino trovas ranon kaj la rano diras per homa lingvo: "Se vi kisos min, mi turniĝos en belan princon."
La princino iom pripensas kaj diras: "Mi ne kisos vin. Mi volas parolantan ranon!"
Estas mateno.
Tra malfermetita fenestro venas unuaj sunradioj en kastelan dormoĉambron.
En la lito kuŝaĉas grandega vir-rano kaj kontente fumas pipon.
En angulo de la lito kuntiriĝas detruita princino kaj flustras: "Vi al mi mensogis..."
Ulo rajdas kamelon en dezerto kaj sentas sin varmege.
Poste li renkontas bicikliston kaj demandas: "Ĉu vi ankaŭ sentas vin tiom varmege?"
"Ne, mi biciklas rapide kaj la fluanta aero malvarmigas min."
Ili adiaŭas kaj la ulo rajdas la kamelon 250 km/h kaj vere ne plu sentas sin varmege.
Subite la kamelo haltas kaj neniel moviĝas. La ulo desaltas, ĉirkaŭiras ĝin kaj diras: "Tiu kompatindulo frostiĝis!"
Vesperto flugas tra arbaro kaj subite krak! kaj ĝi trafas arbon.
Post unu horo ĝi vekiĝas el sveno kaj diras: "Iun tagon mi mortiĝos kun tiu MP3-ludilo..."