La kuracisto klopodas konvinki la pacientinon:
- Se vi ne senvestos vin, mi ne povos ekzameni vin!
- Sed mi hontas, doktoro!
- Mi havas ideon: kiam mi malheligos la ĉambron, vi tuj senvestu vin, ĉu bone?!
- Konsentite! Mi jam senvestis min, sed kien mi metu miajn vestojn se mi nenion vidas?!
- Donu viajn vestojn al mi por ke mi metu ilin apud miaj vestoj!
La kuracisto telefonas al sia paciento:
- Mi havas malbonan kaj malbonegan informon pri vi.
- Unue, diru la malbonegan.
- Vi havas apenaŭ 24 horojn da vivo.
- Ho, ve! Nun, diru la malbonan.
- Hieraŭ, mi telefonis al vi por diri tion, sed via branĉo estis ĉiam okupita!
La kuracisto klarigas al la paciento:
- Bedaŭrinde, vi havas apenaŭ kvin minutojn da vivo!
- Ĉu vere, doktoro?! Do, kion vi povas fari por mi?!
- En kvin minutoj mi sukcesas prepari mioĵon por vi!
La kuracisto klarigas al la viro:
- Bedaŭrinde, el via filo naskiĝis apenaŭ la orelo.
Iom desapontita, la viro respondas:
- Ne gravas! Li estas mia filo kaj mi ĉiam amos lin.
Kiam li prenas tiun orelon surmane, li ekparolas:
- Ho, mia filo! Estu bonvena!
Tiam, la kuracisto interrompas:
- Parolu pli laŭte ĉar li estas iom surda!
La virino plendas al la psikiatro:
- Mia edzo freneziĝis, doktoro!
- Sed, kial vi tiel opinias?
- Ĉar ĉiutage li konversacias kun nia pordo.
- Ĉu vi vidis tion?
- Ne! La propra pordo diris al mi!
Lacigita paciento plendas al psikologo:
- Ekde monatoj mi havas teruran koŝmaron. Mi ĉiam sonĝas, ke iu sekvas min.
- Kaj kia estas via profesio?
- Mi estas montara gvidisto.
Paciento pensis, ke sub lia lito estas monstroj. Post multaj sesio kun sia psikoterapiisto, li rezignis, ĉar ili entute ne helpis. Post iom da tempo la paciento kaj la psikoterapiisto renkontiĝas surstrate:
- Vi eĉ ne imagas, kiel bone mi sentas min. Mi iris al alia terapiisto kaj li kuracis min dum unu sesio.
- Kiel li tion faris?
- Li diris, ke mi devas fortranĉi la piedojn de mia lito.