Vladimiro Putin akcidente falas de la Kremla muro kaj iras inferon.
Post kelkaj jaroj li pro bona konduto rajtas por mallonga tempo reveni al Moskvo.
Li aperinte sur la strato tuj iras en drinkejon kaj mendas vodkon. Trinkante li demandas la kelneron:
Ĉu Krimeo estas nia?
-Jes.
Kaj Donbaso?
-Jes.
Kaj Kievo?
-Jes.
Bone! Kiom mi pagos?
-100 hrivnojn.
Vladimiro Putin vizitas klarvidiston:
-Kion vi vidas? Kion mi faros post jaro?
-Mi vidas vin en limuzino, en parado, la amasoj jubilas ĝoje.
-Bonege! Ĉu mi mansvingas kontente al ili?
-Ne, via ĉerko estas fermita.
Mia avuiĉo (avo) vivis pli ol 100 jarojn.
Maten-, tag- kaj vespermanĝe li prenis kuleron da kaviaro kaj glutis ĝin helpe de tre bona viskio, post tio li fumadis kuban cigaron.
Por resti bonkondicia, li dufoje en semajno en restoracio mendis luksan bifstekon. Kaj energion donis al li regulaj rendevuoj kun junaj prostituitoj.
-Kaj pro kio li fine mortis?
Ni devis lin mortigi pro la altaj kostoj.
Bestozorgisto veturigas simiojn al la zoo, sed survoje ŝia aŭto paneas. Haltas idisto kaj demandas, ĉu li povas helpi. Ŝi respondas:
-Mi sukcesos mem ripari, daŭros nur sufiĉe longe. Aŭskultu: Vi havas ŝarĝaŭteton; mi donos al vi 50 spesmilojn, se vi veturos kun miaj simioj al la zoo.
La idisto konsentas kaj forveturas kun la bestoj. Post ioma tempo, kiam la aŭto estas preskaŭ riparita, la bestozorgisto vidas, ke la idisto revenas - sed la simioj daŭre estas en la aŭto! Ŝi haltigas lin kaj demandas, ĉu li ne veturis kun ili al la zoo. Li respondas:
-Ho, ni esis en la zoo! Di la spesmili restis sufice, do ni nun iros al la kinejo!
