Viro kaj virino sidas kune ĉe sia unua amrendevuo.
Li demandas: Kiom da viroj vi havis antaŭ mi?
Ŝi respondas: Tri.
Li: Ho, tio ne estas multe.
Ŝi: Jes, estis sufiĉe trankvila tago!
Du amikoj, kiuj delonge ne vidis unu la alian, renkontiĝas en parko :
– Saluton Pepĉjo! Mi ne sciis ke vi havas trinaskitojn...
– Ne, tio ne estas trinaskitoj, tio estas nur unu, sed tre nervoza.
En radioelsendo, ĵurnalisto faras demandon al komikisto duon-nigra:
- Tutcerte, dank' al via sukceso, vi povis eliri el viaj socialaj kondiĉoj, ĉu ne?
- Ho jes, mi eskapis iĝi kuracisto... kiel mia patro, aŭ kiel miaj fratoj, kiuj ankaŭ estas kuracistoj kaj iu eĉ kirurgo!
La plej Esperanta vorto - oni eĉ povas diri "la plej ĝisvoste Esperanta" - estas verŝajne la vorto APLAŬDU.
Se vi forstrekas ĝian kapon, tuj reestas nova kapo sur la korpo mallongigita. Entute kvin fojojn vi povas detranĉi la kapon kaj tamen restos en la fino ankoraŭ vivovokanta imperativo:
A/plaŭdu
P/laŭdu
L/aŭdu
AŬ/du
D/u
U
Fonto: SCHWARTZ, Raymond ; ... Kun siaspeca spico!